راهی که رفتم برنمیگردم…

دوران پشت کنکور دوران عجیبی است و تجربه های زیادی را برای یک داوطلب به همراه خواهد داشت.یکی از تجربیات عجیب و جالب پشت کنکور پشیمانی از شروع است که البته ناشی از ترس و اضطراب به دلیل عدم کسب نتیجه رضایت بخش در آینده داوطلب می باشد. داوطلب مدام پشت کنکور به خود می گوید که این چه کاری بود که انجام داده و کاش اصلا شروع به درس خواندن نمی کرد و پشت کنکور نمی ماند.اما انچه که واقعا باعث می شود همچین شرایطی برای دواطلب پیش بیاید تنها یک عامل خاص نیست که بتوان با حذف یا مدیریت ان مسیر را هموار نمود و شرایط را بهبود بخشید.بارها و به دفعات مطالبی را راجب به تمرکز روی هدف شنیده ایم.اما باید دید کدام مطلب واقعا میتواند راهگشای یک داوطلب بوده و در دنیای واقعی به صورت عملی بتواند مشکلات داوطلب را حل نماید.در طول مسیر و در کنار اتفاقات پشت کنکور پس از مشخص نمودن هدف و شناسایی موانع باید به نکته توجه داشت که برای موفقیت منظور از تمرکز روی هدف در واقع بی توجهی به تمام اتفاقات خوب و بد پشت کنکور که اصطلاحا این حالت را چشم و گوش بستگی می نامند.بارها به داوطلبان گفته ام که باید در مسیر پشت کنکور کاملا خنثی باشند و نسبت به هیچ اتفاق خوب یا بدی واکنش نشان ندهند.مسیر حرکت یک داوطلب پشت کنکور باید به شکی منظم و با شیب صعودی هر چند کم اما حتی  المقدور بدون نواسان باشد.این نکته را باید در نظر داشت که بدون نواسان بودن به معنای عدم اعمال تغییرات پشت کنکور نیست بلکه به این معنی که داوطلب باید نسبت به شرایط مختلفی که قرار است انها تجربه کند بتواند خود را کنترل کند و تاثیر اتفاقات و عوامل محیطی در نتیجه خود را کاهش دهد.البته روش کنترل و مدیریت و برنامه ریزی برای همچین عملکردی به راحتی بدست نخواهد آمد و فقط یک مشاور خوب و با تجربه میتواند راهکارهای عمل و مناسبی را در این زمینه ارائه نماید.پس نتیجه میگیرم که یک داوطلب در طول دوران پشت کنکور تجربیات تلخ و شیرین زیادی خواهد داشت که مدیریت و کنترل انها نیاز به بهره بردن از تجارب مشاوری حرفه ای است.لزوم مراجعه داوطلب به این مشاور و کمک گرفتن از وی باید به انتخاب خود داوطلب باشد اما در بیشتر مواقع آمار گواه این است مه داوطلب با خود کامگی و اندکی غرور علاقه مند است که خود به تنهایی این کار را صورت دهد که نتیجه خوبی نخواهد داشت و ممکن است زمانی داوطلب از این موضوع آگاه شود که دیر شده و دیگر نتوان کمک چندانی به وی کرد….

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *